Հովհաննես Թումանյանը հայ ժողովրդի ամենասիրված և ամենամոտ գրողներից է։ Նա ոչ միայն մեծ բանաստեղծ էր, այլև ազգային մտածողության, բարոյականության և հայրենասիրության խորհրդանիշ։ Թումանյանը ծնվել է 1869 թվականի փետրվարի 19-ին Լոռու մարզի Դսեղ գյուղում՝ հոգևորականի ընտանիքում։ Մանկությունից նա շրջապատված էր բնության գեղեցկությամբ, ժողովրդական երգերով ու հեքիաթներով, որոնք հետագայում դարձան նրա ստեղծագործական ներշնչման անսպառ աղբյուր։ Թումանյանի գրական աշխարհը խորապես կապված է ժողովրդի կյանքին ու հոգեբանությանը։ Նրա պոեզիան պարզ է, բայց միևնույն ժամանակ խորիմաստ։ Նա կարողանում էր ամենօրյա կյանքի մանրուքների մեջ տեսնել համամարդկային արժեքներ՝ բարությունը, արդարությունը, մաքրությունը։ Այս հատկանիշները կարելի է տեսնել նրա ստեղծագործություններում՝ Անուշ, Գիքոր, Մարո, Թմկաբերդի առումը և այլ գործերում։ Հատկապես նշանավոր է Թումանյանի լեզուն։ Նա գրում էր այնպիսի հայերենով, որը հասկանալի էր թե՛ գյուղացուն, թե՛ գիտնականին։ Նրա խոսքը բնական էր, կենդանի և պատկերավոր՝ համեմված ժողովրդական խոսքերին բնորոշ հումորով ու իմաստությամբ։ Բայց Թումանյանը միայն գրող չէր։ Նա հասարակական գործիչ էր, ով հավատում էր, որ գրականությունը կարող է ծառայել ժողովրդին։ Թումանյանը մասնակցում էր ազգային բարեգործական, կրթական և մշակութային նախաձեռնություններին, հավատալով, որ արվեստն ու կրթությունը ժողովրդի առաջընթացի գլխավոր բանալիներն են։ Թումանյանի կյանքը կարճ էր, բայց լի էր ստեղծագործական և հոգևոր բազում ձեռքբերումներով։ Նա մահացավ 1923 թվականին Մոսկվայում, սակայն իր խոսքով և գործով մնաց անմահ հայ ժողովրդի սրտում։ Հովհաննես Թումանյանը մեր գրականության այն բարձր գագաթներից է, որի վրա միշտ փայլում է հայկական ոգին։ Նրա ստեղծագործությունները շարունակում են ուսուցանել մեզ սիրել մարդուն, հայրենիքը և հավատալ բարությանը։
Bitte wählen Sie Ihr Anliegen aus.
Rechnungen
Retourenschein anfordern
Bestellstatus
Storno







