Anadolu sahasinda gelisen klasik Türk edebiyatinin zengin mesnevi gelenegi icerisinde Leyla vü Mecnn, Husrev ü Srn, Ysuf u Züleyha gibi mesnevi nazim sekliyle yazilan eserler, okuyucunun anlati ihtiyacini karsilamis ve farkli sairler tarafindan kaleme alinarak yeniden yorumlanmistir. Bahtiyar-nameler, XIV. asirdan itibaren edebiyatimizda örnekleri görülen mesnevilerdendir. Fars edebiyati kaynakli olan bu eserler, cerceve hikaye teknigine benzer sekilde bir ana hikayeye bagli olarak anlatilan ögüt konulu dokuz alt hikayeden olusur. Edebiyatimizda bugünkü bilgilerimize göre ilk manzum Bahtiyar- name örnegi, XIV. asir sairlerinden Pr Mahmd b. Pr Alye aittir. Bu eser üzerinde yapilan en kapsamli calisma, 1992 yilinda Veysi Sevinclinin Yüzüncü Yil Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Türk Dili ve Edebiyati Anabilim Dalinda hazirlamis oldugu yüksek lisans tezidir. Her acidan gayret mahsulü olan calismasinda Sevincli, Bahtiyar-namenin Afyon Gedik Ahmet Pasa Il Halk Kütüphanesindeki yazma nüshasini günümüz harflerine aktarmis, metni dil ve imla özellikleri acisindan tahlil etmis ve ayrintili bir gramer indeksi hazirlamistir. Bununla beraber eserin edeb niteliklerini tam anlamiyla ortaya koyan akademik bir calisma yapilmamistir. Bu calisma, mesnevinin edeb özelliklerini tespit ve tahlil etmeyi amaclamaktadir. Calismamizin Giris bölümünde, Türk ve dünya edebiyatlarinda Bahtiyar-name konulu eserler ve cerceve hikaye teknigi hakkinda özet bilgiler verdik. Birinci bölümde, eseri sekil yönüyle ele aldik. Mesnevinin bölümlerini, ayrintili bir sekilde tanittik. Sairin vezin kullanimina dair tercihlerini örneklerle isledik. Metnin icerisinde bulunan gazelleri, beyit sayilari ve vezinleriyle tablo halinde sunduk. Kafiye ve redifin ahenk ögesi olarak metne katkisini ayri bir baslik altinda inceledik. Dil ve üslup hakkindaki tespitlerimizi de bu bölümün son kisminda örneklerle verdik.