Hava toprak su her yer hüzün kokuyor sen kokuyor Agaclar seni soluyordu. Ve her yerde sen vardin. Bembeyaz bahar sacan papatyalarda Kendini begenmis ates kirmizisi ciceklerde Dalindan kopup caresizce saga sola savrulan kuru yapraklarda Ve kasvetli aylarin soguk yalnizliginda Her yerde sen vardin Sen yoksun Kendinden gecmisti, kendinden gecercesine salliyordu kizila boyanmis bicagi. Hayatin tam göbegine sapliyordu Sanki ömrü boyunca bu ani beklemis, bu ani kollamisti. Iste o koca kafali hayat tüm acimasizligi, tüm heybeti ve bütün zayifligiyla karsisindaydi. Hep kacak dövüsmüs, hep umulmadik anlarda cullanmisti kurbanlarinin üstüne. En sonunda yakalamis, suracikta kistirmisti. Bir daha bir daha bir daha Hayatin sesi kesildi, omuzlari düstü. Gizem ve gerilimin zirvede oldugu romanda okuyucu hep bir merak duygusuyla sürüklenecek kitabin son cümlesinden sonra da bir tatminsizligin, bir yarim kalmisligin verdigi duyguyla bazi sayfalari tekrar gözden gecirme ihtiyaci hissedecektir. Romanda farkli bir üslup kullanan yazar yeralti edebiyatini animsatan ifadeler kullanmaktan da cekinmemistir.
Bitte wählen Sie Ihr Anliegen aus.
Rechnungen
Retourenschein anfordern
Bestellstatus
Storno