Ta ksi¿¿ka filozoficzna podkre¿la odnalezienie koncepcji absurdu w temacie egzystencjalizmu w obu sztukach: Czekaj¿c na Godota (1952) Samuela Becketta i Ostatnia metafora (2014) Usmana Ali. Käda praca ilustruje jednak elementy absurdu, które mo¿na znale¿¿ w egzystencjalistycznym przekonaniu, a wybory, których dokonujemy, s¿ bezczelne. Eksplikacja podkre¿la podobie¿stwo i równoleg¿e postrzeganie podkre¿lania aspektów humanistycznych. Badacz wykazuje, ¿e problem poruszony w niniejszym artykule jest zwi¿zany z terminem absurdu zaczerpni¿tym z "Mitu Syzyfa" Alberta Camusa (1955) i porównawczym badaniem pó¿niejszej koncepcji egzystencjalizmu w obu sztukach. Postacie zostäy umiej¿tnie przedstawione z wykorzystaniem absurdalnego gmachu i elegancji. Poj¿cie to ma na celu zbadanie rozprawy i zasad egzystencjalnych w ramach koncepcji absurdu w Teatrze absurdu (1960). Badacz dochodzi do wniosku, ¿e w Teatrze Absurdu postacie, które s¿ irracjonalne i uwi¿zione w absurdalnych warunkach, musz¿ ¿y¿, a raczej wype¿niä czas, pope¿niaj¿c bezsensowne i irracjonalne czyny, które s¿ obecne g¿ównie w ich codziennych sekwencjach.
Bitte wählen Sie Ihr Anliegen aus.
Rechnungen
Retourenschein anfordern
Bestellstatus
Storno







