"Ne zor büyüttüm kendimi. Onca mutsuzlu¿a bä¿m¿ dü¿ürmedim. Dünya savälar¿nda yendim, yenildim. Ama hep kendime kald¿m. Onca kötülü¿e ve ölüme ¿ahit olarak yäaman¿n ä¿rl¿¿¿ ne zordu. Kendime bu kadar ä¿rken kimseye yük etmedim tä¿d¿klar¿m¿. Burnum dik dinledim herkesi. Gözyäs¿z älamay¿ marifet bildim. Bir açarsam yüre¿imi, avaz avaz hayk¿r¿rsam yok olu vermekten korktum. Sonra biri geldi öldürdü beni. Öldüm ben... Ne ä¿rd¿ kad¿n-çocuk-masum ölümlerini bilmek. Ölümü bile cinsine ay¿rmak. Matemati¿i s¿ras¿ olmayan o kavram¿ zorla bir kal¿ba sokmak. Elimdeki kahveden anne olman¿n ä¿rl¿¿¿nda ezilmek. Bir köpe¿e tecavüz edebilenle ayn¿ havay¿ solumaktan utanmak. Gece yürüyü¿ yapan kad¿n¿n, korktu¿u için eline ald¿¿¿ tä kadar ä¿r olmak. Dayaktan morarm¿¿ A¿r¿'l¿ Melek gelinin ölümüne hafiflemek. A¿aca as¿lan çocuklar¿n oraya uçarken tak¿lm¿¿ oldu¿u hayalini zorla kurmak. Öz babas¿ taraf¿ndan tecavüze u¿rayan kad¿n¿n yäad¿klar¿ deyip... Öylece kalakalmak... Bireysel savälar vermemiz gerekirken, biz hala kad¿n olarak sä kalabilmenin savä¿n¿ veriyoruz. Size en derin hayat hikâyeleri yazmam gerekirken, kad¿nlar¿n ç¿¿l¿klar¿n¿ ölümlerini yaz¿yorum. Kalanlar¿n ve gidenlerin alt¿nda ezildi¿i hayatlar¿. Tüm ölenlerin ve yäarken korku içinde öldürdüklerinizin ac¿s¿yla yä¿yoruz. Yak¿lan, kesilen, as¿lan, çöpe at¿lan bir yere s¿¿d¿ramad¿¿¿n¿z kad¿nlar¿ unutmuyorum. Siz de unutmay¿n!" Öznur Tosun Türk, hiçbir s¿n¿rland¿r¿c¿ s¿fata gerek duymadan sadece bir "kad¿n" olarak, yine o s¿fatlardan azade "kad¿n"¿ ve ilk anda fark edilmeyen s¿radan yäam¿n¿ yazd¿. Aynen gerçek hayat¿n kendisi gibi...
Bitte wählen Sie Ihr Anliegen aus.
Rechnungen
Retourenschein anfordern
Bestellstatus
Storno







