Hoofdstuk één werpt licht op George Lukacs' theorie van de historische roman. Daarnaast probeert het zich te richten op de ontwikkeling van de hedendaagse historische roman die zich niet afspeelt binnen het kader van de traditionele historische roman. Verder werpt dit hoofdstuk licht op het bredere concept van het postmodernisme van Linda Hutcheon en de ontwikkeling van een metahistorische analyse van de geschiedenis als discours van Hayden White. Hoofdstuk twee presenteert een analyse van Pynchon's V. in een poging om de representatie van de geschiedenis als fictie te onderzoeken. Bovendien werpt het een licht op het verleden in vergelijking met het heden. Hoofdstuk drie gaat over de interne zoektocht naar het zelf door middel van Pynchon's The Crying of Lot 49. In het laatste deel van dit hoofdstuk wordt een vergelijking gemaakt tussen metafoor en metonymie in een poging om de thematiek van emplotment te herschrijven.4 Hoofdstuk vier onderzoekt de relatie tussen werkelijkheid en fictie door middel van Pynchon's Gravity's Rainbow. Verder gaat het in op de relatie tussen wetenschap en geschiedenis. Hoofdstuk vijf behandelt Pynchon's Mason & Dixon als een archetypisch voorbeeld van historiografische metafictie.