Ze wzgl¿du na reaktywno¿¿ elektrofiliowych zwi¿zków po¿rednich (EI) i ich udziä w ró¿nych procesach chorobowych (nowotwory, cukrzyca i wräliwo¿¿ na leki), ich ilo¿ciowe oznaczanie ma ogromne znaczenie. Niniejsza ksi¿¿ka po¿wi¿cona jest opracowaniu metod oznaczania epoksydów, ¿,ß-nienasyconych karbonylów i ¿,ß-dikarbonylów. Jako cz¿steczki reprezentatywne wykorzystano 1,2-epoksy-3-buten (EB), keton metylowo-winylowy (MVK) i aloksan. Po derywatyzacji za pomoc¿ N,N-dietyloditiokarbaminianu (DTC) lub 1,2-fenylenodiaminy (PD) stabilne addukty EI analizowano za pomoc¿ wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC) w fazie odwróconej (RP) w po¿¿czeniu z detekcj¿ UV lub fluorescencyjn¿. U¿atwi¿o to wykrycie wszystkich trzech zwi¿zków, tj. EB, MVK i aloksanu. Wykrywalno¿¿ i powtarzalno¿¿ osi¿gni¿to na poziomie poni¿ej pikomola lub femtomola. Ponadto podej¿cie to by¿o solidne i ¿atwo dostosowywalne do analizy ró¿nych EI nale¿¿cych do powy¿szej klasy zwi¿zków. Metody te by¿y odpowiednie do analizy EI w p¿ynach biologicznych, tj. surowicy p¿odowej bydl¿cej i homogenatach tkankowych mózgu, serca, w¿troby i nerek.
Bitte wählen Sie Ihr Anliegen aus.
Rechnungen
Retourenschein anfordern
Bestellstatus
Storno







