Ben Gönül Demir. Karanligin icinde kaybolmadim, onunla konustum. Gömüldüm sandilar, oysa dikilmisim. Toprakla bulustugum yerde, kelimelerim filizlendi. Aci, benim mürekkebim oldu. Kirildigim yerlerden isik sizdi; oradan yazdim. Ben insanim; düsen, yanan, dirilen bir kalp. Yazdikca kendimi buldum, sustukca cogaldim. Kelimelerim bazen dua, bazen lanet; ama her biri, varolusun icinden süzülen hakikatin sesi. Görünmeyen dünyalar bana sirlarini fisildadi. Ruhun gözle degil, kalple gördügünü ögrendim. imdi her satirim, görünmeyene atilmis bir adim. Ben Gönül Demir; acidan yaratilmis bir mucizeyim. Ve Amelie Faustusun kalemiyle yaziyorum Karanliga bakarken isigi unutmayanlarin diliyle. Sana bu yazilari icimde cocuklarina sahip cikmayanonlarin hayatlari ve gelecekleri ile ilgilenmeyen anne ve babalara duydugum büyük bir öfke ile yaziyorum. Seni tanidigim günden bu yana Sekiz yaslarinda bir kiz cocugunun etrafina saskinlik, korku ve güvensizlik duygusu ile bakan gözlerini yine senin caresizligin icinde umut arayan sorularini onlara gözlerim den yaslar akarak izledim. Yasamak zorunda kaldigin sorular ben o muyum O mu ben Kabullendigin o benmiyim
Bitte wählen Sie Ihr Anliegen aus.
Rechnungen
Retourenschein anfordern
Bestellstatus
Storno







