51,99 €
inkl. MwSt.
Versandkostenfrei*
Versandfertig in 6-10 Tagen
payback
26 °P sammeln
  • Broschiertes Buch

Ta ksi¿¿ka jest kulminacj¿ teorii klastrów i rozszerza j¿ na klastry z wieloma pier¿cieniami. Opiera si¿ ona na okre¿leniu liczby klasterów K = n+t. W poprzednich pracach struktury izomeryczne by¿y konstruowane przy u¿yciu K=n+t, to znaczy, ¿e n elementów szkieletowych tworzy¿o n-stronn¿ figur¿, do której wstawiano t po¿¿cze¿ szkieletowych, tworz¿c struktur¿ szkieletow¿ (jeden pier¿cie¿). Dalsza analiza klastrów opartych na w¿glowodorach i ich krewnych ujawni¿a, ¿e n elementów szkieletowych mo¿e tworzy¿ wi¿cej ni¿ jeden pier¿cie¿, który nie jest wielo¿cienny. Wygl¿da na to, ¿e elementy…mehr

Produktbeschreibung
Ta ksi¿¿ka jest kulminacj¿ teorii klastrów i rozszerza j¿ na klastry z wieloma pier¿cieniami. Opiera si¿ ona na okre¿leniu liczby klasterów K = n+t. W poprzednich pracach struktury izomeryczne by¿y konstruowane przy u¿yciu K=n+t, to znaczy, ¿e n elementów szkieletowych tworzy¿o n-stronn¿ figur¿, do której wstawiano t po¿¿cze¿ szkieletowych, tworz¿c struktur¿ szkieletow¿ (jeden pier¿cie¿). Dalsza analiza klastrów opartych na w¿glowodorach i ich krewnych ujawni¿a, ¿e n elementów szkieletowych mo¿e tworzy¿ wi¿cej ni¿ jeden pier¿cie¿, który nie jest wielo¿cienny. Wygl¿da na to, ¿e elementy szkieletowe z k¿2,5 maj¿ tendencj¿ do tworzenia wielo¿ciennych klastrów. Teoria pier¿cieniowa jest u¿yteczn¿ koncepcj¿, poniewä wyjänia, w jaki sposób n elementów szkieletowych i ich powi¿zania klastrowe s¿ rozmieszczone w wielu pier¿cieniach klastrów. Ponadto wprowadzono inn¿ koncepcj¿ zwan¿ "mutacjami pier¿cieniowymi", aby wyjäni¿ ró¿ne typy klastrów i izomerów, które hipotetycznie mog¿ by¿ generowane z klastra macierzystego. Zaobserwowano równie¿, ¿e wi¿zania t mog¿ by¿ wykorzystywane do tworzenia wi¿zä pi lub mostków w klastrach opartych na w¿glowodorach.
Autorenporträt
Enos Masheija Rwantale Kiremire a obtenu une licence en chimie à l'université d'Afrique de l'Est, Makerere University College, en Ouganda, en 1970. Il a eu l'occasion d'être enseigné brièvement par un chimiste invité remarquable et inspirant, le professeur C.A. Coulson. Il a ensuite obtenu son doctorat en 1977 à l'université du Nouveau-Brunswick.